Kolejka górska

Wiatr mi wepchnął włosy w usta

Mamie odfrunęła chustka

Siostra krzyczy jak szalona

Taty twarz już jest zielona

W dół i w górę tysiąc zwrotów

Zjazdów, spadków i wykrotów

Wagonikiem rzuca, trzęsie

Mało z torów go nie zniesie

Coraz wyżej, mocniej, zjazd

Świat nam przed oczami zgasł

Koniec jazdy, czas wysiadać

Nie mam nawet siły gadać

Zamek strachów

Duch podaje mi bilecik
Czapka mało mi nie zleci
Sam wypuszczam mamy rękę
Z dumy chyba zaraz pęknę

Wchodzę w zamek ze strachami
Czemu nie słuchałem mamy?
Ktoś przygląda mi się skrycie
Ja się boję – nie widzicie?

Coraz ciemniej coraz straszniej
Pewnie wcale dziś nie zasnę
Jakieś bardzo zimne dłonie
Przytrzymały moje skronie

Idę dalej nie chcę patrzeć
Zaraz się poskarżą tacie
Po co te zielone szpony
Wyciągają do mnie gnomy?

Kto to szepce mi do ucha
„A czy się nie boisz ducha?”
Chcę do mamy taty babci
I do moich z pieskiem kapci

Wreszcie koniec tej udręki
Duchy jadły mi już z ręki
Mamo jestem bohaterem
Mogę jeździć sam rowerem!

Wesołe miasteczko

Halo halo! Tu dawno nie odzywający się pan Imbryk. Pan Imbryk nie próżnował ostatnio i owocem jego pracy jest projekt graficzno-wierszowy pod tytułem "Wesołe miasteczko". Projekt zrodził się całkowicie spontanicznie jako akcja charytatywna, której celem było wspomożenie naszej koleżanki, której syn wymaga skomplikowanej operacji serca. Wiersze są autorstwa dwóch osób, grafiki -jednej :)Zatem miłego czytania - dziś okładka i epizod pierwszy: